معنی استر واش - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ گویش مازندرانی

راحتی، آسایش، آسودگی

قاطرچی، کسی که قاطر دارد و با قاطر بار یا مسافر حمل و نقل می کند، قاطربان، استربان، قاطردار، استردار

(اَ تَرْ)

استربان. بغّال. قاطرچی

(اَ تَرْ)

بار استر. بار قاطر: و خلفای عباسی سه استروار زر به امیرالجیوش که امیر عساکر بود فرستادند و مالهای دیگر بپذیرفتند. (نامۀ حسن صباح در جواب نامۀ ملکشاه)

(لُ اَ)

بوی برداشتن. (منتهی الارب). بوی بردن. خم گرفتن گوشت. (تاج المصادر بیهقی). بوی گرفتن. بو گرفتن. (وطواط).

(لَ)

دراز کردن شتربچه گردن را میان دو ران مادر تا شیر خورد. (از منتهی الارب)

بو گرفتن

((اِ تِ))

آسایش جستن، آسایش یافتن، برآسودن، بو گرفتن، گندیدن

گیاه خودرو، از انواع علوفه دام، دار واش

نوعی گیاه رونده و هرز که بر درختان جنگلی پیچد، نوعی علف، واش سپید

نوعی علف، خوراک دام

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما